به گزارش سرزمین پدری به نقل از ایسنا؛ محمود منشئی پیشکسوت مرمت و استحکام‌بخشی بناهای تاریخی، با اشاره به مشکلات موجود در مورد مرمت بناهای تاریخی استان اصفهان، گفت: بسیار اتفاق افتاده که برنده‌ مزایده مرمت یک بنای تاریخی در اصفهان حتی یک‌بار هم به این شهر سفر نکرده و حالا چگونه می‌توان یکی از بناهای تاریخی استان اصفهان را در اختیار او بگذارند تا مرمت کنند؟! گویا مرمت بناهای تاریخی را به یک مسابقه تبدیل کرده‌اند!

یکی از ایرادهای من به میراث فرهنگی اصفهان این است که شما در زمینه مرمت، فرد متخصص تربیت نکردید، در حالی مرحوم دکتر آیت الله‌زاده شیرازی افراد متخصصی را در این زمینه تربیت می‌کرد. یکی از نیازهای ضروری در میراث فرهنگی این است که افراد متخصص و باتجربه‌ای را به‌صورت ۲۴ ساعته داشته باشیم که قدرت اعمال نظر داشته باشند، نه اینکه حتی برای یک امضا و اظهارنظر بمانند که چه کنند. متأسفانه وضعیت دفتر فنی میراث فرهنگی استان هم مساعد نیست، یعنی ضعیف شده و به استادکارها توجهی ندارد؛ در حالی که حتی میدان نقش‌جهان ‌هم باید یک دفتر فنی داشته باشد و چند نفر کاربلد به‌صورت دائم در مورد میدان مطالعه و بررسی کنند.

او افزود: بزرگ‌ترین مشکل که امروز در مورد مرمت بناهای تاریخی ایران و البته استان اصفهان وجود دارد این است که برای انتخاب پیمانکار مرمت یک بنای تاریخی، مزایده برگزار می‌شود و استعلام می‌گیرند و هرکس قیمت کمتری پیشنهاد کند را برای مرمت آن بنا معرفی می‌کنند، یعنی آن فرد برنده‌ آن مزایده اعلام می‌شود! این در حالی است که بسیار اتفاق افتاده که برنده‌ مزایده مرمت یک بنای تاریخی در اصفهان حتی یک‌بار هم به اصفهان سفر نکرده است و حالا چگونه می‌توان یکی از بناهای تاریخی و میراثی شهر و استان اصفهان را که سرمایه مردم است در اختیار او بگذارند تا مرمت کنند؟! این‌چنین است که فاجعه در مرمت رقم می‌خورد و این مسئله، بزرگ‌ترین مشکل در مرمت بناهای تاریخی ایران و اصفهان است. گویا مرمت بناهای تاریخی را به یک مسابقه تبدیل کرده‌اند!

نکته مهم دیگر این است که پیمانکاری که مسئولیت مرمت یک بنای تاریخی به او واگذار می‌شود نباید به فکر سودجویی و پول باشد. باید روی این مسئله بسیار کار کرد، باید فرهنگ‌سازی شده و به گذشته رجوع کرد، چراکه کسانی که بناهای تاریخی شگفت‌انگیز ما را ساختند و اکنون ما با آن‌ها دلخوش هستیم و به آن‌ها افتخار می‌کنیم کسانی بودند که با وضو کار می‌کردند و با خلوص آجر روی آجر می‌گذاشتند و به این ترتیب نتیجه‌اش بنایی می‌شود چند صد ساله! اما امروز مرمت همان بناها گاهی به دست پیمانکارانی می‌افتد که مهم‌ترین مسئله برای آن‌ها مسائل مالی است و این جای تأسف است.

بودجه‌هایی که برای مرمت بناهای تاریخی اختصاص داده می‌شود در حدی نیست که بتوان همه بناهای تاریخی استان را مرمت کرد و ازاین‌رو اولویت‌بندی صورت می‌گیرد و در این انتخاب‌ها معمولاً به بناهای مهم اهمیت بیشتری داده می‌شود. هرچند در این مورد نیز باید در انتخاب پیمانکاران دقت بسیاری کرد، چراکه کارهای بزرگ، پیمانکاران و مشاوران بزرگ و باتجربه نیاز دارد که البته این موضوع هم به دلیل مسئله مزایده و مسابقه‌ای که عنوان شد متأسفانه به‌درستی انجام نمی‌شود.

مسئله دیگر این است که متأسفانه در مرمت بناهای تاریخی همفکری وجود ندارد و گروهی که برای مرمت انتخاب می‌شود، فقط نظر خود را اعمال می‌کند. این موضوع بسیار جای تأسف دارد و لازم است که در همه پروژه‌ها و به‌ویژه در پروژه‌های مهم، از مشورت افراد باتجربه‌ها استفاده شود، اما در بسیاری مواقع این‌طور نیست و دلیل آن نیز به فرهنگ‌سازی غلط بازمی‌گردد. ما قدرت همکاری و مشارکت با یکدیگر را نداریم و نمی‌توانیم نظر مخالف خود را قبول کنیم، همان‌طور که در همه زمینه‌ها در شراکت ضعیف هستیم و نمی‌توانیم یکدیگر را تحمل‌کنیم. در حالی که باید در مرمت بناهای تاریخی ازنظر و تجربه‌های اساتیدی که سال‌ها در مرمت فعالیت داشته‌اند در کنار نظر جوانان استفاده کرد. این موضوع مطمئناً در نتیجه‌ مرمت بسیار تأثیرگذار خواهد بود و حاصل کار موردحمایت و تأیید مردم قرار می‌گیرد.

تبلیغات

من فکر می‌کنم که مدت‌هاست میراث فرهنگی در اولویت دولت قرار ندارد یعنی برای مسئولان مهم نیست که گردشگر به ایران یا به اصفهان بیاید یا نیاید و به همین دلیل است که سهم ما از صنعت توریسم در دنیا بسیار ناچیز است. این موضوع به سیاست‌های کلان کشوری نیاز دارد که اگر بهبود پیدا کند، وضعیت ورود گردشگر به اصفهان نیز قطعاً تغییر خواهد کرد و قطعاً در مرمت نیز اثرگذار خواهد بود.