موزه دل پرادو سال‌هاست برنامه‌ای به نام ال پرادو برای همه برگزار می‌کند، اما نمایشگاه 2015 آن، لمس کردن پرادو، اولین بار بود که در زمینه اختلالات بینایی کار کرد و نتایج آن چشمگیر بود. پیش از این موزه فعالیت هایی را با بازدیدکنندگانی با آسیب شنوایی، افراد دارای طیف اوتیسم، مبتلایان به بیماری های عصبی و افراد مبتلا به زوال عقل برگزار کرده بود. اما در اوایل سال 2013 بود که تیم شروع به فکر کردن درباره ایده‌هایی برای پروژه‌هایی با افراد کم بینا و راه‌هایی برای زنده کردن مجموعه خود کرد.

پس از تحقیقات گسترده در مورد امکان بازآفرینی آثار هنری از مجموعه خود که قابل لمس باشد، پرادو 6 کپی سه بعدی از نقاشی های معروف خود از جمله چتر گویا، نسخه ای از مونالیزا توسط یکی از شاگردان لئوناردو داوینچی، یک طبیعت بی جان توسط ون در هامن، آپولو در فورج ولکان اثر ولاسکز. و Noli Me Tangere، نقاشی Correggio از ملاقات مسیح با مریم مجدلیه. پرادو از یک تکنیک چاپ برجسته استفاده کرد که توسط استودیوس دوررو، یک شرکت چاپ تخصصی در نزدیکی بیلبائو توسعه یافته بود، که عکسی با وضوح بالا از نقاشی گرفت، بافت‌ها و ویژگی‌ها را برای بهبود انتخاب کرد و سپس با جوهر خاصی چاپ کرد. آنها سپس از یک فرآیند شیمیایی برای افزودن حجم به چیزی استفاده کردند که در غیر این صورت یک تولید مثل صاف بود.

در نتیجه این پروژه، شش اثر باکیفیت، نماینده سبک‌ها و ژانرهای مختلف خلق شد که به بازدیدکننده اجازه می‌داد خطوط برجسته قلم مو را احساس کند و به طور ذهنی نقاشی‌ها را بازسازی کند. فرناندو پرز سوسکون، متصدی نمایشگاه می‌گوید: «بازدیدکنندگان غیر بینا توانسته‌اند به درجه بالایی از لذت هنری-زیبایی‌شناختی-خلاقیت برای توضیح، بحث و تحلیل این آثار در پرادو دست یابند. علاوه بر تصاویر سه بعدی، نمایشگرها شامل مطالب آموزشی مانند متون به خط بریل، راهنمای صوتی و عینک های مات هستند که با هدف تسهیل تجربه برای بازدیدکنندگان کاملاً بینا انجام می شود.

نمایشگاه سه بعدی آثار بزرگ نقاشی دنیا موزه کم بینایان

Touching Prado در ژانویه راه اندازی شد و در 18 اکتبر بسته می شود و بخشی از تعهد موزه به ارائه دسترسی جهانی به فضاها و مجموعه هایش است. همزمان با نمایشگاه، موزه خدمات راهنمای صوتی جدیدی را نیز راه اندازی کرده است که شامل توضیحات صوتی 53 اثر در مجموعه خود است.

Suescun می گوید که از ابتدا هدف این بود که انتخاب آثار هنری منعکس کننده ژانرها و مضامین مختلفی باشد که در مجموعه ظاهر می شود و همچنین دلیلی برای بازدید افراد نابینا و کم بینا از موزه فراهم کند. «چالش‌ها و بحث‌های زیادی در مورد چگونگی انجام این کار وجود داشت. اولین مانعی که باید بر آن غلبه می‌کردیم، مخالفت‌های احتمالی مدیر موزه بود.» ما باید معنا و اهمیت این فعالیت را توجیه می‌کردیم، که مخصوصاً برای نابینایان یا کم بینایان طراحی شده بود، نوعی از مخاطبان که معمولاً از موزه ما بازدید نمی‌کنند. شاید یکی از دلایلی که آنها به موزه نمی آیند این باشد که نمی توانند کاری انجام دهند. بنابراین ما امیدواریم که آن را تغییر دهیم.» دپارتمان آموزش موزه که مسئول این پروژه بود، با تکنسین های سازمان ملی نابینایان اسپانیا (ONCE) برای طراحی نمایشگرهای نمایشگاه همکاری کرد و تصمیم گرفت تصاویر سه بعدی را روی غرفه ها در ارتفاع مناسبی نصب کند تا بتوان آنها را به نمایش گذاشت. توسط بازدیدکنندگان لمس شد

نمایشگاه سه بعدی آثار بزرگ نقاشی دنیا موزه کم بینایان

این موزه از آن زمان تاکنون پذیرای بازدیدکنندگان نابینا از سراسر جهان بوده و پاسخ آنها بسیار مثبت بوده است. Suescun می‌گوید: «برای نابینایان، لمس کردن نقاشی‌ها و تشخیص بخش‌های توصیف‌شده در راهنمای صوتی که تکمیل کننده نمایشگاه هستند، تازگی داشته است. او می‌گوید: «ما می‌خواهیم به بازتولید آثار جدید از مجموعه دائمی موزه ادامه دهیم و در نتیجه عرضه قطعات لمسی را افزایش دهیم. ما همچنین روی موضوع نمودارهای لمسی و کتاب‌های بریل کار می‌کنیم.» این نمایشگاه همچنین توجه متخصصان موزه را از سراسر جهان که در زمینه دسترسی کار می کنند به خود جلب کرده است. ما متقاعد شده‌ایم که در ماه‌ها و سال‌های آینده دیگر موزه‌های ملی شروع به ارائه نمایشگاه‌های مشابه خواهند کرد. ما بسیار مفتخریم که در این زمینه پیشگامان کوچکی هستیم.»

تبلیغات

با پایان یافتن نمایشگاه در موزه دل پرادو، آثار به تعدادی از موزه‌ها و گالری‌ها در سراسر اسپانیا سفر خواهند کرد.