جمشید فیضی پیشکسوت و مربی رشته اسکی و کوهنوردی ایران، همچنین مدیر پروژه تله‌کابین توچال در کانادا درگذشت.

«جمشید فیضی» مدیر پروژه و مسئول فنی راه‌اندازی تله‌کابین توچال و از مدیران ارشد تله کابین بود. وی در خاطراتش گفت:

ساختن تله‌کابین از طرف تربیت‌بدنی عنوان و قرار شد شرکت فرانسوی پوما ساخت تله‌کابین را برعهده بگیرد و تا 20 سال بعد، از سود آن بهره‌برداری کند. تپه امانیه محدوده بین جردن و خیابان ولی‌عصر(عج) اولین پیشنهاد برای شروع تله‌کابین به سمت ارتفاعات توچال بود. آنجا قنات روبازی بود و از ساخت‌وساز خبری نبود. شرکت فرانسوی پوما نقشه های خط را تعیین کرده بود، اما طرح ساخت تله‌کابین به دلیل تحریم نفتی ایران اجرا نشد. قرار شد ساخت تله‌کابین توچال در برنامه ششم عمرانی کشور یعنی بعد از سال 1358 اجرا شود. اما زودتر از آن تاریخ، فردی به نام «بهمن باتمان‌قلیچ» پیدا شد و هزینه اولیه ساخت تله‌کابین را برعهده گرفت.

با گذشت چند سال از اجرا نشدن طرح تله‌کابین، تپه امانیه به دلیل توسعه شهر و ساخت‌وساز برای راه‌اندازی خط تله‌کابین مناسب نبود. قانون منابع طبیعی، از ارتفاع 2 هزارمتر به بالا اجازه ساخت هیچ تأسیساتی را نمی‌داد.

« سپهبد صادقیان» رئیس سازمان جغرافیای کشور و فدراسیون کوهنوردی ایران، با همراهی شرکت‌های پوما و دوپن مایر اتریش، تپه ولنجک در ارتفاع هزار و 900 را بهترین محل برای راه‌اندازی تله‌کابین تشخیص داد.

دولت وقت با طرح موافقت کرده بود اما هزینه بالایی برای ساخت تله‌کابین لازم بود. شروع ساخت تله‌کابین در سال 1353 از خاطرات شنیدنی جمشید فیضی است. او می گوید: «هر ماه در فدراسیون جلساتی با حضور کوهنوردان برگزار و برای اجرای برنامه‌های ورزشی همفکری می‌شد.

تبلیغات

در یکی از جلسات سپهبد باتمان‌قلیچ از رؤسای قدیمی را دعوت کردیم. نقشه‌های توچال و تله‌کابین را به در و دیوار زدیم. به پیشنهاد من، با یک دوربین پولاروید (ظهور عکس فوری) از مراسم، نقشه‌ها و اهدای جوایز، عکس تهیه شد و همان روز به‌صورت آلبوم به سپهبد باتمان‌قلیچ هدیه دادیم. او آلبوم را به برادرزاده‌اش بهمن باتمان‌قلیچ نشان داده بود. بهمن بوکسور بود اما به کوهنوردی علاقه داشت و به همین دلیل خیابان اسدآباد زعفرانیه و نزدیک کوه را برای زندگی انتخاب کرده بود و افتخارش این بود که نوروز را در توچال سپری می‌کند. او ماجرای ساخت تله‌کابین را شنیده بود و به ما گفت که هزینه اولیه ساخت تله‌کابین را که 350 هزار دلار برآورد شده بود برعهده می‌گیرد.»

شرکت پوما قطعات تله‌کابین توچال را 6 ماهه تحویل داد. ساخت تله‌کابین به سرمایه‌گذاری و نیروی انسانی و همچنین نقشه دقیق و حساب شده نیاز داشت. کوهنوردان محلی که با پیچ و خم کوه‌های شمیران آشنا بودند، کمک بزرگی در ساخت تله‌کابین کردند. 100 نفر از اهالی درکه، شمشک، آبعلی و ولنجک و از علاقه‌مندان به کوهنوردی، برای همکاری پیشقدم شدند. مهندس امیرسلیمانی ، از کسانی بود که برای راه‌اندازی خط یک تله‌کابین تلاش کرد. 100 کارگر افغانی هم به کار گرفته شدند و 27 سرمایه‌گذار خصوصی که در رأس آنها باتمان‌قلیچ قرار داشت، هزینه‌های ساخت تله‌کابین را تقبل کردند.

طرح زودتر از موعد 5 ساله و ظرف مدت 3 سال از ایستگاه اول تا پنجم اجرا و تکمیل شد. همزمان خیابان ولنجک از سیزدهم به بالا که آن زمان بیابان بود، برای‌‌‌ تردد شهروندان آماده شد.» پاییز 1356 مراسم افتتاحیه با حضور شهروندان شمیرانی برگزار شد. تله‌کابین فقط روزهای پنجشنبه و جمعه فعالیت می‌کرد و در روزهای دیگر هفته برای ساخت ادامه خط تعطیل بود. بلیت برای کودکان تا 10 سال رایگان و برای بالای 10 سال، 10 تومان تعیین شده بود. شهروندان برای سوار شدن به تله‌کابین صف می‌کشیدند تا یک روز خاطره‌انگیز را همراه خانواده‌هایشان در ارتفاعات شمیران سپری کنند.

روحش شاد یادش گرامی

تبلیغات